Heerlijk om weer in Uganda te zijn. Via de nieuwe route naar Jinja, lekker snel in een uur of 3 vanaf Entebbe. Langs de weg van alles te zien, te horen, te ruiken. Dit keer slapen we met uitzicht op het Victoriameer.
Zo snel mogelijk op naar Gabula Road, kijken hoe het is bij Mama Jane! Het blijft vreemd om niet Agnes te zien aan het grote bureau in ‘het kantoor’, maar Seith. Hij heet ons welkom met een grote lach. Het is nog rustig binnen, want de nurseryclasses zijn al ‘uit’ en de lagere school-kinderen nog niet thuis. Die druppelen binnen en zeggen hallo om de hoek. Dat deze plek zo thuis kan voelen!
Met Seith hebben we deze week alle tijd om goed bij te praten. Over de kinderen die we kennen en nu ‘uit huis’ zijn of in een pleeggezin wonen. Gaat het goed met ze? Seith vertelt hoe blij ze zijn met de nieuwe auto en de werkende zonnepanelen. En over de gemeentelijke belastingen, die ineens veel hoger uitvielen. Sinds vorig jaar is er een social worker in dienst, Florence. Zij is een pittige dame, met duidelijke ambitie om haar werk grondig en goed te doen. Zij gaat in de regio op bezoek bij kinderen die ergens geplaatst zijn. Binnen Mama Jane begeleidt ze de staf en kinderen bij vragen of problemen. Wat ons betreft een uitstekende aanvulling op het team.
In Mpumudde wonen nu 4 oudere jongens van Mama Jane. Douglas regelt alles op de boerderij. Hem ken ik al vanuit 2004, toen hij nog op de lagere school zat. Hij leidt ons rond langs de praktijkschool, die bijna klaar is (de ‘Agnes Nabawanga Vocational school’). In 1 lokaal staan al naaimachines en geeft Olivia les aan jonge vrouwen uit de omgeving. In het lokaal ernaast staan wat computerkasten. Daar moet binnenkort de computerklas starten. Er wordt verder groente verbouwd en er lopen een paar koeien en geiten. Ik geef Douglas mijn schaakbord om met Davis en de anderen te kunnen oefenen. De jongens komen ook op het feestje dat we later de week bij Mama Jane hebben. Uitgebreid eten, met frisdrank en taart! Er werd gedanst en veel gelachen, vooral om de stoelendans. Het leukste vond ik dat we nu eens niet apart aan een tafel werden gezet én dat de meiden van de staf meer foto’s en filmpjes maakten dan wij. Echt gezellig!
De week liet zien dat het goed loopt bij Mama Jane. De uitdagingen komen en gaan, zoals altijd. We hebben gesproken over toekomstplannen, en hoe per project wordt gekeken of het rendabel is. En hoe het waar nodig kan worden bijgestuurd. Seith bespreekt deze zaken weer met het bestuur en de boekhouder. Ik heb nog een mini-workshop over communicatie gegeven aan de staf. Dat was superleuk om te doen en leverde wederzijdse leermomenten op.
Bezoeken aan Tina bij het hospice en aan Peterson en zijn lieve gezin, onze koffiemomentjes, een waragi-tonic aan de Nijl, verse tilapia, het lekkerste Indiase restaurant, de pindakaasmevrouw en de geweldige Mainstreet maakten onze week helemaal af. Jammer om weer te moeten vertrekken. We houden contact en beloven asap weer terug te komen.
Mariska en Esther
Bekijk hier de foto's die we hebben gemaakt tijdens ons bezoek